Magiczna Gwiazda

Super Kino Hanower styczeń 2008

Rodzina piżmaków: Serafin, Melania i ich dzieci spędzają wraz ze szczurem Archibaldem zimę w Wiklinowej Zatoce. Pada śnieg i świat przybiera baśniowe barwy i kształty. Archibald postanawia złożyć wizytę swoim sąsiadom. W ciepłej, przytulnej norze wspomina dawne przygody i snuje opowieść z czasów, gdy żył w mieście.

Opowiada o swoim przyjacielu, szczurku Hubercie i wspólnej z nim pracy w wielkim supermarkecie. Szczurki podjęły się wówczas wielkiej i odpowiedzialnej misji: nocą, gdy sklep pustoszał, wychodziły do wielkiej hali sprzedaży i próbowały sprzedawane tam towary. Robiły to dla konsumentów, by nie narażać ich na skutki nabycia produktów przeterminowanych. Opowiadanie Archibalda w rodzinnej atmosferze piżmaczej nory zaczęło nabierać powoli dramaturgii i barwy. Którejś nocy Hubert, pomimo ostrzeżeń przezornego Archibalda, zjadł trutkę na szczury. Ciężko chory poprosił przyjaciela, aby ten zaprowadził go do piwnicy pod apteką, gdzie praktykę medyczną prowadził stary, mądry szczur Horacy. Pozostawiwszy przyjaciela u "lekarza", Archibald próbował wrócić do supermarketu, ale okazało się, że wejście zostało w międzyczasie zamurowane. Szczurek znalazł się w pułapce. Gdy na koniec udało mu się wydostać na powierzchnię, był tak wykończony, że padł prawie bez tchu. Nagle, ostatkiem sił, dostrzegł nad sobą sylwetki dwóch kotów i psa. Pewien, że nadszedł właśnie kres jego żywota, Archibald z radością odkrył, że zwykle bardzo groźne zwierzaki tej nocy nie zamierzały wyrządzić mu krzywdy. Była to bowiem jedyna noc w roku, gdy na niebie świeci "magiczna gwiazda", a na ziemi panuje radość i pokój.
Roxana Ochmann, 12 lat

< inne recenzje